VEDA VE TEŞEKKÜR…
16 yıl önce 3 haftalıkken hayvanlardan korkan bir kadınla, …hayvan delisi bir adamın evine misafir oldun. İlk fırsatta evden yollamaya hazır, tek kaşı kalkık gezinen bir kadın ve onun haylazlıklarını, çişini, kakasını halletmeye çalışan bir adamla aynı evde yaşamaya başladın. Üçüncü gün olan oldu. Sayende kadının önce kalkık kaşı indi. Yüzüne kocaman bir gülümseme, kalbine sevgi doğdu. Ve o gün , bugün o kadın en sıkı hayvan korumacı kesildi.
Canım Kızım, İyi ki seni tanıdım. İyi ki ailemizin bir parçası oldun. Çok sevdik, senin tarafından da çok sevildik. Ev barınağa döndüğünde bile senin o sabırlı, şefkatli, asil tavrın bize paylaşıldıkça küçülmeyen tek şeyin sevgi olduğunu , yemeğini, suyunu, yatağını cömertçe paylaşarak bize öğrettin. Üzerine kuma gelen çılgın Gümüş’e bile hoşgörülüydün. Yaralı kuşları, tavşanları, annesiz kedileri bağrına bastın. Karga’dan korkmuştun ilk başta hatırlarsın ama ona da biscüini ikram etmeden duramadın.
Sen bizim, daha doğrusu benim gönül gözüm oldun. Dünyaya, canlılara bakışımı değiştirdin. Sana çok şey borçluyum. İyi ki bizi seçtin. Gidişin bile bize ders verdi. Canım kızım şimdiden seni çok özledim.
Seni toprağa verirken Zıp Zıp, Mazlum, Hırsız ve küpeli Kurt sessizce başında nöbet tuttu. Arkadaşlarında birlikte uğurladık seni, gördün değil mi? Gidişinden haberi olanlar bizi yalnız bırakmadı. Telefonlar susmuyor, son yolculuğuna uğurlamak istiyorlar. Ama biz seni çoktan uğurladık be kızım. Sabahı bekleyemezdik. Cansız bedenin toprağa kavuşmalıydı. Biliyorsun çoğu arkadaşın toprakla bile buluşamadan gidiyor bu dünyadan çöp arabalarında, dozerlerle açılan çukurlarda üzerini örtmeye bile tenezzül edilmeden. Seni öyle bekletemezdim.
Veda etmek için beni beklediğin için çok teşekkür ederim. Ya geldiğimde veda etmeden gitmiş olsaydın ne yapardım? En çok korktuğum şey giderken yanında olamamaktı. Eve döndüğümde bir köşede seni cansız bulmaktı. 16 yıl iyi günde, kötü günde, düğünde, bayramda, tatilde hatta cenazelerde bile birlikteydik seninle. Anneanneni, babaanneni seninle yolcu ettik.
Ve şimdi seni yolcu ettik. Çok zormuş be kızım. Veterinerin son bir yıldır hep bizi hazırlamaya çalışıyordu. Ölüme hazırlanılmıyormuş be kızım.
Çok özledik, çok özledik, çok özledik, şimdiden seni. Çok çok teşekkür ederim bizimle paylaştığın 16 yıl için. İyi ki bizimleydin.
Gümüş seni arıyor evin her köşesinde. Yemek yemedi bu akşam. İnanabiliyor musun?
Ayten, Vedat, Gümüş, Aykız, Zıp Zıp, Taksi, Tatlı, seni tanıyan insanlar ve bağrına bastığın tüm isimsiz dostların seni çok özleyecek. Asil kızım, bekle bizi orada geleceğiz…
Ayten Tutkun
Not: Yitirdiğimiz canlarımızın bizim için ne kadar önemli olduğunu ve bize çok şey öğretiklerini unutulmaması için HEPGÜN Ajans Websitemize “Onların Hikayeleri” adlı bir köşe yapılmıştır. Sizlerde yitirdiğiniz canlar yada onların bizler için ne kadar değerli olduklarını yazip (1 adet hayvanınızın resmi, 1 adet kendi resminizi) denizgozludeli@hotmail.com veya info@hepgun.com adresine yollarsanız, sizinde paylaşımlarınızı HEPGÜN Ajans Websitemizde yayınlayalım. Unutmayınız ! HEPGÜN Ajans Websitesi Doğayı ve Hayvanları seven herkesin sitesidir. Yani hepimizindir.
