Beyaz Meleğim Puffy – Duygu Erden

0
180

22.08.2006 günü İstanbul tatili dönüşünde hiç beklemediğim bi anda babamın hediyesiyle hayatım değişti…

Küçücük bembeyaz kocaman göbegi yüzünden yürüyemeyen sürekli yuvarlanan harika birşeydin seni çocuğum gibi büyüttüm…

2 köpeğim olmasına rağmen sen hayatımı değiştirmiştin birlikte hayatımın en güzel en unutulmaz anlarını yaşadık…

Okula, denize, gezmeye, her yere birlikte gidiyorduk her anımız her dakikamızı birlikte geçirdik…

Üniversiteyi kazanmama rağmen, İstanbul’a gitmemiştim senden ayrılmamak için en yakın yere muğlaya gittim.

En fazla ayrılığımız 4 gun sürüyordu her Cuma Marmaris’e geliyordum…

Sınav zamanlarımda seni de yanımda götürüyordum ve 27.02.2009 Cuma günü yine koşarak sana geldim eve gelip seni alıp direk gezdirmeye götürdüm…

Tam evimizin köşesine geldiğimiz sırada o lanet başı boş kangal çıktı karşımıza seni ondan kaçırmaya çalıştım ama gelip üzerimize atlayarak direk sana saldırdı…

Gücüm yetmeyince yardım edin diye bağırmaya başladım ama kimse yardım etmedi herkes durup izledi, çok savaştım seni kurtarmak için başaramadım…

Seni ağzında deli gibi sallaması hiç gözümün önünden gitmiyor en sonunda kangala sarılıp seni bırakmasını sağladım ama çok fazla kan kaybediyordun bütün cadde, apartmanın önü her yer kandı…

Annemlerle hemen veterinere götürdük ameliyata aldık bnde girdim ameliyatına tam kasığından toplar damarı parcalamış ve kanama durmuyordu, ellerimden kayıp gidiyordun sanki, veda edercesine bakıyordun bana, gözlerinden sürekli yaş geliyordu…

Ameliyattan sonra bekleme sürecine girmiştik 24 saat çok önemliydi, sabaha kadar hiç uyumadan başında bekledim…

Battaniyelerle sarmıştık vücudun nefesin buz gibiydi…

Sabah ayağının üzerine kalkmıştı oturma odasına gidip herkesin yanına sırayla yattı bilmiyorduk ki bize veda ediyordun, biz iyileşiyor diye seviniyorduk…

Daha sonra kapının önüne gidip hav diyordun açtığımda kapıyı, merdivenden inmek istedin, izin vermedim, aldım yatağına yatırdım…

Daha sonra bnm kanlı olan kıyafetlerimin üzerine yatmıştın solunumun yavaşladığını görünce, hemen veteriner’i aradım veteriner geldiğinde seni kaybetmiştim…

Yapılacak hiç birşey kalmadı dediğinde bütün dünya başıma yıkıldı, ne yaptıysam kurtaramadım…

Yatağın, tabakların, maman, oyuncakların, kurabiyen, kemiklerin, kazağın herşeyin duruyor ama sen yoksun bugun ayrılığımızın 6. ayı seni çok özledim Puffy…

Senden sonra bütün hayatla olan bağım koptu… Muğla’ya gidemedim… evden çıkmaz oldum… Sen öldüğünden beri odaya giremiyorum canım çok yanıyor…
Boş kalan tasmanı, kazağını, yatağını görmek beni öldürüyor… Herşeyini, sürtünmeni, oyna benimle diye yemek yedirmemeni, sürekli bana da verin diye havlamanı, tuvaletin geldiğinde kapıya gidip patilerinle vurmanı hav diye bağırmanı, duymadığımızda yatağın yanına gelip 1 kere hav demeni, kızımla kedinle oyunlarınızı, pamukla patiyi sevdiğimde kıskanıp onlara saldırmanı, annemin bile bana sarılmasını kıskanmanı, her akşam yazın sahile gitmemizi, senin denizde deli gibi yüzmeni (bu yaz hiç denize girmedim), ilkbaharda papatyaların içinde deli gibi koşmalarımızı, gece uyandığımda o güzel gözlerine bakmayı, horlamanı, yemeğini benden bile kıskanıp beni ısırmanı, birşey istediğinde gözlerimin içine bakmanı, ben evde nereye gitsem gelip yanıma yatmanı çok ama çok özledim…

Biliyorum yanımdasın rüyalarımda bana söylediğin gibi senin de beni çok sevdiğini ve hep yanımda olduğunu hiç yanlız olmadığımı biliyorum…

Sensiz hersey çok anlamsız sen benim güzel gözlüm, prensim, erkeğim, tombişim, aşkım, bebeğim, sevgilim, kardeşim, çocuğum, yaşam kaynağım, bütün mutluluğumdun, herseyimdin, hiç birsey yerini dolduramıyor dolduramazda…

Merak etme kedine kızıma çok iyi bakıyoruz o senin bize emanetin ama o da sensiz mutsuz kimse onu sen gibi sevip sarmayalamaz benim BEYAZ MELEĞİM oldun PUFFY SENİ ÇOK SEVİYORUMMMMMMMM VE ÇOK ÖZLÜYORUM…

Biliyorum beni bekliyorsun yine birlikte olacağız hep kalbimin en güzel yerinde kalacaksın…

Yokluğuna dayanamıyorummm daha çok küçüktün yapacağımız yaşayacağımız çok şey vardı…

RAHAT UYU MEKANIN CENNET OLSUN…

 

 

Duygu Erden
28.02.2009

 

Not: Yitirdiğimiz canlarımızın bizim için ne kadar önemli olduğunu ve bize çok şey öğretiklerini unutulmaması için HEPGÜN Ajans Websitemize “Onların Hikayeleri” adlı bir köşe yapılmıştır. Sizlerde yitirdiğiniz canlar yada onların bizler için ne kadar değerli olduklarını yazıp (1 adet hayvanınızın resmi, 1 adet kendi resminizi) denizgozludeli@hotmail.com veya info@hepgun.com adresine yollarsanız, sizinde paylaşımlarınızı HEPGÜN Ajans Websitemizde yayınlayalım. Unutmayınız ! HEPGÜN Ajans Websitesi Doğayı ve Hayvanları seven herkesin sitesidir. Yani hepimizindir.