İkinci Pers İmparatorluğu (Sasani İmparatorluğu)

0
409

Sasani İmparatorluğu, dördüncü İran Hanedanlığı ve ikinci Pers İmparatorluğu’nun adıdır (224 – 651).

Sasani İmparatorluğu, son Arşaklı hanedanı  kralı IV. Artabanus’u yenmesinin ardından I. Ardeşir tarafından kurulmuş, son Sasani hükümdarı Şehinşah (Krallar kralı)

III. Yezdigirt’in (632-651), erken Halifelik’le yani ilk İslam Devleti ile girdiği 14 senelik mücadeleyi kaybetmesiyle sona ermiştir. İmparatorluğun sınırları bugünkü İran, Irak, Ermenistan, Afganistan, Türkiye’nin doğu bölgesi, Suriye’nin bir kısmı, Pakistan, Kafkaslar, Orta Asya ve Arabistan’ın tamamını kapsıyordu.

II. Hüsrev’in hükümdarlığı (590-628) sırasında Mısır, Ürdün, Filistin ve Lübnan da kısa süreli olarak imparatorluğa dahil oldu. Sasaniler, imparatorluklarını ‘İranşehr’ ايرانشهر (Iranshæhr) ‘İranlıların (Aryanların) memleketi’ diye adlandırırlardı.

Sasani dönemi, Geç İlkçağ’ı kapsayarak İran Tarihi’nin en önemli ve etkili dönemlerinden biri olarak kabul edilir. Bir çok yönüyle Sasani dönemi, Pers medeniyetinin en önemli başarılarına tanıklık etmiş ve İran’ın müslümanlar tarafından fethedilmesi ve İslamlaşmasından önceki son büyük İran İmparatorluğu olmuştur. İran, Roma medeniyetini Sasani döneminde farkedilir şekilde etkilemiştir. Kültürel etkisi imparatorluk sınırlarının çok ötesine, Batı Avrupa’ya, Çin’e ve Hindistan’a kadar ulaşmıştır. Ayrıca bu kültürel etki Avrupa ve Asya ortaçağ sanatının oluşmasında göze çarpan bir rol oynamıştır.

Bu etki erken dönem İslam dünyasına kadar taşındı. Hanedanın kendine has ve aristokratik kültürü, İran’ın fethini bir Pers Rönesansına dönüştürdü. Daha sonra İslami olarak adlandırılan kültürün, mimarinin, yazımın ve diğer becerilerin çoğu Sasani İranlılarından daha geniş Müslüman dünyasına aktarılmıştır.

Sasani İmparatorluğu’nun Tarihi:

Sasani Hanedanı, 3. yüzyıl başlarında bugünkü İran’ın Persis eyaletinin hükümdarlığını ele geçiren tanrıça Anahita’yı takibeden rahiplerin soyundan gelen I. Ardeşir tarafından Persis’te (Pars ya da Fars vilayeti) Istakhr şehrinde kurulmuştur.

Babası Babak (Papag) (Papak ve Babak diye de okunur), ilk başlarda küçük bir şehir olan Kheir’in yöneticisiydi. 205’te Bazrangidler’in son kralı olan Gocihr’i tahttan indirmeyi başararak kendini yeni hükümdar olarak ilan etti. Bazrangidler, Partlara (Arşaklılara) bağlı olarak Persis’in yerel yöneticiliğini yapıyorlardı. Annesi Rodhagh, Peris eyalet valisinin kızıydı. Sasani ismi I. Ardaşir’in baba tarafından dedesi olan Sasan’dan gelir. Sasan, Anahita Tapınağı’ın başrahibiydi.

Pabag’ın yerel gücü ele geçirme çabaları, o sıralar Mezopotamya’da kardeşi VI. Vologases ile hanedanlık mücadelesi veren Arşaklı İmparatoru IV. Artabanus’un gözünden kaçtı. Pabag ve en büyük oğlu Şapur, Arşaklılar arasında çıkan bu problemlerden faydalanarak güçlerini bütün Persis’e yayabildiler.

Devam eden olaylar kaynakların yetersizliği yüzünden açık değildir. Fakat, 220 civarında Pabag’ın ölmesiyle, o sırada Darabgird’in valisi olan Ardeşir’in en büyük kardeşi olan Şapur’la bir güç mücadelesine girdiği kesindir. Kaynaklar, Şapur’un 222 yılında kardeşiyle bir toplantıya giderken bir binanın çatısının üstüne düşmesi sonucu öldüğünü söylerler.

Bu noktada, Ardeşir, başkentini Persis’in daha güneyine kaydırdı ve Firuzabad’da (Ardaşir-Khwarrah, daha önce “Gur”, günümüzde Firuzabad) yeni bir başkent kurdu.

Yüksek dağlarla iyi desteklenen ve dar geçitler arasında kolayca savunulabilen şehir, Ardaşir’in daha fazla güç kazanma çabalarının merkezi oldu. Şehir, büyük ihtimalle Darabgird’den örnek alınan yüksek ve çember şeklinde bir duvarla çevrelenmişti. Kuzey taradında günümüzde hala kalıntıları duran büyük bir saray bulunmaktaydı.

Persis’te egemenliğini kuran I. Ardeşir, Fars’ın yerel prenslerinden feodal sadakat talep ederek ve Kerman, İsfahan, Susa, Mesene komşu eyaletlerinin de kontrolünü ele geçirerek süratle topraklarını genişletti. Bu genişleme, I. Ardeşir’in derebeyi olan IV. Artabanus’un gözünden kaçmadı. IV. Artabanus ilk başta Khuzestan valisine

224 yılında Ardeşir üzerine gitmesini emretti fakat bu Ardeşir için kesin bir zaferle sonuçlandı. Artabanus bu sefer yine 224’te kendisi saldırdı. IV. Artabanus orduların çarpıştığı Hormizdeghan’da öldürüldü. I. Ardeşir, sona eren Part İmparatorluğu’nun (Arşaklılar’ın) batı vilayetlerini ele geçirmeye devam etti. 226 yılında, Ktesifon  şehrinde İran’ın yegane hükümdarı olarak taç giydi ve Şehinşah (Kralların Kralı ya da Şahlar Şahı) ünvanını aldı. (Yazıtlar Adhur-Anahid’ten Kraliçeler Kraliçesi olarak bahseder, fakat Ardeşir’le ilişkisi henüz başlamamıştı.) Böylece, 400 senelik Part İmparatorluğu sona ererek, 4 asırlık Sasani hakimiyeti başladı.

I. Ardeşir, ilerleyen bir kaç yıl içinde, imparatorluk etrafında yerel isyancıları takibederek Sistan, Gorgan, Horasan, Merv (günümüz Türkmenistan’ında), Belh ve Harezm vilayetlerini de ele geçirerek imparatorluğunu doğu ve kuzeybatı yönlerinde genişletti. Bahreyn’i ve Musul’u da Sasani egemenliğine aldı. Sonraki Sasani yazıtları, Kuşan, Turan ve Mekran krallarının da Ardeşir’e tabi olduklarını iddia etseler de, nümizmatik kanıtlar bu kralların Ardeşir’in oğlu olan I. Şapur’a tabi olduklarını gösterir. Batı’da Hatra, Ermenistan Krallığı ve Adiabene’ye yapılan saldırılar daha az başarılı oldu.

I. Ardeşir’in oğlu I. Şapur’un annesi bir Part kralının, büyük ihtimalle IV. Artabanus’un ya da Suren-Pahlav klanının üyelerinden birinin kızıydı. I. Şapur, bu ilerlemeyi devam ettirdi. Baktria’yı ve Kuşan’ı fethetti. Roma’ya karşı birden fazla seferi yönetti. Roma topraklarının içine kadar ilerleyen I. Şapur, Antakya’yı ele geçirdi ve talan etti (253 veya 256).

En sonunda Roma İmparatorları III. Gordian’ı, Arap Philip’i ve Valerianus’u mağlup etti. Sonuncusu Edessa savaşından sonra 259 yılında İran tarafından hapsedildi. Bu olay uzun süre Romalılar için çok büyük bir utanç kaynağı oldu. I. Şapur, zaferini Nakş-ı Rüstem’de etkileyici kaya kabartmaları oyarak kutladı. 260 ve 263 yılları arasında bu yeni kazanılan bölgelerden bir kısmı bir Roma müttefiki olan Odanathus’a kaptırıldı.

Nakş-ı Rüstem’de bir kaya kabartması. Şapur’un arkasında, elleri kralın elleri tarafından sıkıca tutulmuş İmparator Valeryan; kralın önünde tek dizi üzerinde eğilen Arap Philip, ve kralın atının ayakları altında yatan gövde III. Gordian’a ait.

I. Şapur’un yoğun gelişme planları vardı. Bir çok şehir kurdu. Bunların bir kısmına Roma topraklarından göçenler yerleşti. Bunlara Sasani yönetimi altında inançlarını özgürce yaşayan Hıristiyanlar da dahildi. Bişapur ve Nişabur şehirleri onun ismiyle adlandırıldı. I. Şapur özellikle Maniheizm’i destekledi. Mani peygamberini (Mani’yi) korudu ve yurtdışına Maniheist misyonerler gönderdi.

I. Şapur ayrıca bir Babilon hahamı olan Neherdea’lı Samuel’le arkadaşlık kurdu. Bu arkadaşlık yahudiler için bir avantajdı ve kendilerine karşı uygulanan baskıcı kanunlardan bir mühlet rahatlamalarını sağladı.

Daha sonra gelen krallar I. Şapur’un dini toleransını tersine çevirdile. I. Şapur’dan sonra gelen I. Behram (273-276) Magi’nin baskısı sonucu olarak Mani’ye ve onu takibedenlere işkence uyguladı. I. Behram Mani’yi hapsetti ve öldürülmesini emretti. Efsaneye göre Mani, idamını beklerken öldü.

II. Behram (276-293) babasının din politikasını devam ettirdi. Zayıf bir yöneticiyid ve birden fazla batı eyaletini Roma imparatoru Carus’a (282-283) kaybetti.

Hükümdarlığı esnasında, yarım yüzyıldır İran tarafından yönetilen Ermenistan’ın büyük bir bölümü Diocletianus’a (284-305) teslim edildi.

293 yılında kısa bir süre tahtta kalan III. Behram’dan sonra Nerseh hükümdar oldu (293-302). Nerseh Romalılar’la yeni bir savaşa kalkıştı. Fırat’ya Calinicum yakınlarında İmparator Galerius’a (305-311) karşı kazanılan erken bir zaferden sonra, Ermenistan’da 297 yılında ani bir baskın sonucu tuzağa düşürülen Nerseh yenildi.

Bunun ardından varılan anlaşmayla, Sasaniler Dicle ırmağının batısındaki bütün toprakları teslim ettiler ve Ermenistan’ın ve Gürcistan’ın iç işlerine karışmamayı kabul ettiler. Bu büyük hezimetin ardından 301 yılında istifa eden Nerseh bir sene sonra acı ve üzüntü içinde öldü. Nerseh’in oğlu II. Hürmüz (302-309) tahta oturdu. Sistan ve Kuşan’daki isyanları bastırsa bile, II. Hürmüz de bir başka zayıf lider olarak asilleri kontrol etmeyi başaramadı ve bir av sırasında 309 yılında Bedeviler tarafından öldürüldü.